 |
 |
|
14 september 2007
Sjang is neit mee
Dit sms-berich kreeg ich aafgelaope zaoterdig om 6 minuute euver
5. Aafzènjer ZZ, miene zoepzjwaoger.
Ich zout op dat momént in Arles in de Arena te kieke nao Mehdi
Savalli. Deze Franse toreadaor waar bezig aan zie gevech mit de
sjtier. 10.000 luuj zoute moesjsjtil te kieke. 1000 kilomaeter
wiejer op hauw Ome Sjang zie gevech aafgesjlaote. De Riekswaeg
waar moesjsjtil.
Versjlaage leip ich nao boete: excusez moi, excusez moi höb ich
waal 20 keer gezag. Ich leip de Arena oet, höb mich ein glaas
beier besjtèlt en bèn op de trappe van de Arena in de zón gaon
zitte. Ein plaatsj wo veer es Kapel prachtige herinneringe aan
höbbe. Same mit Ome Sjang höbbe veer hiej vööl sjoon optraes gehaute.
Op de trappe, veur eine prachtige Arena, dèks veur heel vööl luuj.
Wie ich dao zout dach ich: laot noe de traone mèr kómme. Mèr dat
gebeurde neit; d’r versjeen zellefs eine kleine glimlach op miene
mòndj. Eine lach es herinnering aan prachtige momènte mit Ome
Sjang.
Zo moosj ich dènke wie veer mee es 20 jaor gelee, de eesjte keer
biej Macdonalds’s in Rotterdam waare en wie Ome Sjang zich eine
Nassi-bal probeijerde te besjtèlle.
Dènke wiej veer Ome Sjang ummer doorzaegde euver zien los zittend
gebeet. En wie dat gebeet zelfs önger ’t lache eine keer sjpontaan
nao boete veil. Johnnie, ziene trömmelkammeraod, hauw ’t altied
euver Sjtoekident.
Ich moosj dènke aan de oetsjtèpkes van de Kapel. Lache mit Ome
Sjang dae in eine roeiboot zout dae mèr neit veuroet koum.
Ich moosj dènke aan ’t sjpele biej Fortuna woo Ome Sjang door
de sjpanning mèr zelde de maot koosj haute.
Ich mirkte dat ich Sjang misde wie ich dao op die trappe zout.
Nao eine tied dao te höbbe gezaete, besjloot ich trök te loupe
nao de Waux-Hall wo Bartje zie öntsjtaoke oug mit Ricard probeijerde
weg te sjpuile.. Op de waeg nao ònger koum ich de jònges van de
kapel oet Paries taege. Ze sjpeelde: “Le lion est mort ce soir”.
Dat koosj bienao gein toeval zeen. 1000 kilomaeter wiejerop waar
sjus de leeuw van de Riekswaeg Noord gesjtòrve.
Mit Bartje höb ich mich op ’t terras gezat en zeen veer beginne
te vertelle euver Ome Sjang. Waat waor ‘t toch dat deze man zo
sjpisjaal maakde.
Ome Sjang waar eine man wo jederein vööl waardeijeing veur hauw.
Ome Sjang waar geweun, ome Sjang waar besjeije en ome Sjang hauw
respek veur de luuj òm zich haer.
Ome Sjang waar in sjtaot om mit aut en jóngk same op te trèkke.
De maneier wo op hae dat deig waar heel biejzunjer. Es Kapel höbbe
veer Ome Sjang nooit gezeen es ’daen auwe’ mer altied es eine
van òs. Hae lachde mit, hae kalde mit euver vrouwluuj en hae loesterde
braaf nao Paul-Jean es die driej van ’t sjlaagwirk op hun naot
kreege.
Ome Sjang hauw auch van die apaarte sjoon dènger:
Zo koosj hae op ein prachtige meneier euver de Rieskwaeg loupe
en op ein sjoon wies nao dich wènke es doe langs koums.
Ome Sjang koosj in de optochhal jederein prachtig in de waeg loupe.
Betrókke es hae waar, maakde hae jederein kómplèmente en dankde
hae dich veur jeder getrokke sjtök draod, jeder geplek sjtök papier
en jedere sjtreek verf.
Ome Sjang koosj mitnaame sjoon vertèlle euver vruiger, euver Zitterd
en euver voetbal. Loestere nao Ome Sjang waar altied ei fees.
In de belangsjtèlling sjtaon houvde veur Sjang nooit. Aevel ein
oetzònjering. Es veer mit de Kapel op sjtap ginge, en ’t woort
gèt later en de seven-up waar al eine tied vervange door beier,
dan sjnapde Ome Sjang zich d’n aandach:
Hae ging sjtaon en begoosj:
Toen wij van Rotterdam vertrokken,
met de Edam, een oude schuit
Met kakkerlakken in de midscheeps
en rattennesten in het vooruit
Toen hadden wij een kleine jongen
als Ketelbinkie bij ons aan boord
Die voor de eerste keer naar zee ging
en nooit van haaien had gehoord
En dan koum Ome Sjang los:
Die van zijn moeeeeeeeeeeeeder op de kade
Wat schuchter lachend afscheid nam
Omdat hij haar niet durfde zoenen
Óm dan heel effe te wachte:
Die straatjongeeeeeeeeeeen uiiiiiiiiiiiiiiiit Roooooooootterdam
Dat waar Ome Sjang zoo wie ich hööm ’t meiste zal blieve herinnere.
Tant Jeanette, geer maag greutsj zeen Ome Sjang es man gehad te
höbbe. In Arles heurde ich van Bartje ein sjoon annekdote: Geer
höb nog neit zo lang gelee taenge hööm euver eure Sjang gezach,
en ich sitteier:
’es hae nao de haof geit en hae kump ei paar oer laater weier
trök, dan bèn ich noch ummer bliej hööm weijer te zeen’. Ein sjooner
meneier van ’hauwte van’ geef ‘t neit.
Paul-Jean en Servé: zeet greutsj op zo eine geweldige pee-aaa-pee-pap.
Vööl luuj zulle sjeloes op uch zeen. Of geer wilt of neit, ich
zeen vööl van Ome Sjang in uch trök.
Ooze Ketelbinkie van de Riekswaeg Noord is noe veur goud vertrókke.
Vertròkke nao ein prachtig laeve hiej op aerd. Waat ös res, zeen
de gedachte aan Ome Sjang. Prachtige gedachte aan eine prachtige
man.
Mit ’t Sjang Jessen kòmplemént hauwte veer es Kapel en Buurt Sjang
in eere. Laot jederein hiej vandaach in dees kirk dat op zien
eige waerdige wies doon.
Ich num hiej aafsjied van miene Ome Sjang, ooze Oome Sjang. Sjang
Jessen: doe waars en doe blifs ei groot kòmplemént.
Sjang is neit mee ! ’t geit hööm goud
Peter Nohlmans
Veurzitter: tisniksentwurtniks
|
